De foto als wenskaart

Wat fotoblog betreft: Tot volgend jaar!

Met een wens voor iedereen.

(Verstopte extra kaarten onder meer lezen)

Vergeten fruit.

De groentela lachte

Er lag fruit te wachte  (n)

De romantische versie van iets waar weinig romantiek in zit:

De kiwarijnen waren op, dus moest het maar zo.

Stemmig.

Gericht aan èchte fotografen...

Maar dan wel met een knipoog.

Meer schilder dan fotograaf, mijn toestel is een soort kwast, net als ik.(@)

Vooral het willekeurige trekt mij in het fotograferen.

Perfectie staat ( nog) niet op mijn verlanglijstje.

Misschien dat ik ooit wat selectiever te werk zal gaan in het afbeelden van mijn fotowerk.

De kans is niet zó groot, ik laat vooral graag 'zien'.

De 'rommel' op mijn verandertafel was dit keer het slachtoffer van mijn digitale kwast.

Tips van profs zijn altijd welkom natuurlijk,

mits ze niet tè technisch zijn.

Dan vlucht ik maar beter weer naar mijn echte kwast.

En mocht je tip zijn;

Je kan beter stoppen met je fotografie,

doe geen moeite

want dat pik ik niet!

(@)

Ik wens bij deze en speciaal op dit blog, alle fotograferenden een fotogenieke decembermaand toe!

ps

Wat de afbeeldingen betreft, het was geen compositie, het is gewoon zoals het er stond.

Het harde leven.

Dit soort fotografie heb ik ooit benoemd tot niet-fotografie.

Zomaar een foto die je eigenlijk niet zou moeten nemen.

Deze foto boeit mijzelf wel, juist door zijn 'onduidelijkheid'.

Een strijkijzer, nou en?

Kleuren inhout.

Vals bericht.

Dit is een vals bericht.

Klik op bovenstaande regel en je ziet waarom.

Drie foto's.

Hoezo kerst?

Mandarijnen hebben niks met kerst te maken.

Soms is er geen bal aan...

Dit keer wel.

Sneeuw rond Gouda.

Send in the clowns.

Ze stonden op het Atelier en ik kon het niet laten.

Mijn pas begonnen schilderwerk vroeg om clowns!

Gouda in de sneeuw.

Zondagfoto.

Lichtpotten.

Mauve heet de kleur.
Hoe heb ik het kunnen vergeten!

Soms wel, soms niet, soms minder.

Het wasgoed...wasgoed of wasmindergoed?

Zoals het is en dat dan op de foto zetten.

Dit keer totaal onbewerkt.

Soms denk ik; ja dit is het.

Soms denk ik; nee dit heeft het nèt niet.

En soms doe ik het gewoon met wat het is.

Een interessante ontdekkingsreis naar wat iets met je doet.

Een bewerking. 

Kortom, de 'ontdekkingsreis' gaat nog wel even door.
Alhoewel de mogelijk komende sneeuwsferen ook erg verleidelijk zullen zijn.
Ach wat, ruimte zat! 

 

Alleen.

De pauze tussen de gewone dingen...

Rustig op woensdag.

Voorlopig even allemaal

doodnormaal

De pot die geen urn is.

De pot was een cadeau.

In het echt ( bij daglicht) is de pot dieppaars.

Totdat de gulle gever de pot ineens vergeleek met een urn.

Nu kijk ik met gemengde gevoelens naar de pot.

Kerstkransjes erin doen?

Werk op fotoblog...

Natuurlijk valt het onder fotografie...foto's van mijn werk en dit keer ben ik er zelf  prominent op aanwezig.

Alles een beetje bewerkt, dan wordt het voor mij, in dit geval pas leuk voor op mijn fotoblog.

 De foto een beetje 'softenen' geeft het schilderachtige sfeertje dat er wel bij past.

Hier ben ik bezig wat tussen lagen aan te brengen, pigmenten verdund met acrylbinder.

Oftewel; het 'aftonen' begint.

 Foto vanwege het leuke plaatje...

  

Aftonen, afwerken....riep het werk mij toe!

 En gehoorzaam als ik ben ( als het om mijn werk gaat..) sloeg ik mijn slag en gaf het werk hetgeen het mij vroeg.

 Van de heilige 3-eenheid had ik er reeds één genuttigd.

Klaar?

Ik zou het niet weten nog.

Een schilder collega zag er een lintworm in.

Voor mij is het meer een 'techniek van balans' die ik erin zie.

De collega vond mij maar een ingewikkelde denker. 

Gelijk heeft hij wel, maar een lintworm?